ΕΞΩ ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ ΑΓΚΩΝΑ
Lateral Epicondylitis – Tennis Elbow
Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα ( Epicondylitis, ή Tennis Εlbow) είναι μια συχνή πάθηση με πόνο στον αγκώνα που αντανακλά στον πήχη και στον βραχίονα. Οφείλεται είτε σε βίαιη καταπόνηση είτε σε σταδιακή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση του χεριού σε χειρωνακτικό έργο.
Η ανατομική βλάβη είναι μικροσκοπική αποκόλληση ινών των εκτεινόντων τενόντων, στον έξω επικόνδυλο του βραχιονίου οστού (παρακονδύλια απόφυση). Επειδή οι κινήσεις που προκαλούν την πάθηση προσομοιάζουν αυτές της αντισφαίρησης αποκαλείται διεθνώς tennis elbow, όμως ο όρος ίσως είναι λίγο παραπλανητικός διότι εμφανίζεται φυσικά και σε μη τενίστες, όπως σε άτομα με δουλειές γραφείου ή άλλους χειρώνακτες και μάλιστα συχνότερα.
Ανατομία
Τα οστά του αντιβραχίου αρθρώνονται με το βραχιόνιο οστό στην άρθρωση του αγκώνα. Η άρθρωση του αγκώνα αποτελείται από τα εξής οστά: βραχιόνιο, κερκίδα, ωλένη. Ο αγκώνας ενισχύεται από τον δακτυλιοειδή σύνδεσμο καθώς επίσης από τον έξω και έσω πλάγιο σύνδεσμο. Η βασική σταθεροποίηση του γίνεται από τον έσω πλάγιο ή ωλένιο σύνδεσμο.
Στην άρθρωση του αγκώνα γίνεται η κάμψη – έκταση του αντιβραχίου και στις δύο κερκιδο-ωλενικές αρθρώσεις ο πρηνισμός και ο υπτιασμός του. Ο αγκώνας επιτρέπει τις κινήσεις κάμψης και έκτασης του βραχίονα, καθώς και τις στροφικές κινήσεις του χεριού. Είναι μια άρθρωση που τα οστά συνδέονται μεταξύ τους για να επιτρέπεται η κίνηση τους προς όλες τις κατευθύνσεις.
Οι τένοντες λειτουργούν ως προσφύσεις των μυών στα οστά. Όταν σηκώνεται το άκρο χέρι προς τα πάνω, οι εκτείνοντες μύες συστέλλονται και βραχύνονται. Έλκουν τους τένοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους τραβούν τα οστά και ο καρπός λυγίζει.
Οι μύες, πού επιτελούν την έκταση του καρπού (εκτείνοντες) προσφύονται στην έξω επιφάνεια του αγκώνα και αποτελούνται από ένα κοινό τένοντα.
Οι επιμήκεις ίνες του κολλαγόνου προσδίδουν στους τένοντες την αντοχή στις διατατικές δυνάμεις.
Κατά τη διάρκεια μιας κίνησης οι μύες συσπώνται, η δύναμη αυτή μεταφέρεται στον κοινό τένοντα και στο σημείο της πρόσφυσής του στον επικόνδυλο.
Παθολογία
Η υπέρχρηση των μυών και τενόντων του αντιβραχίου είναι η πιο συχνή αιτία.
Πολλές φορές η επανάληψη κινήσεων απλών προκαλεί την φλεγμονή του κοινού τένοντα και την μερική ρήξη των ινών του. Το κάρφωμα, το βίδωμα, η άρση βαρέων αντικειμένων μπορεί να προκαλέσουν επικονδυλίτιδα.
Ο οργανισμός κινητοποιεί μηχανισμούς για την επούλωση αυτών των μικρών ρήξεων. Η συνεχιζόμενη χρήση όμως του χεριού, και η επανάληψη των ίδιων κινήσεων, προκαλούν νέες ρήξεις. Έτσι εμφανίζεται ουλώδης ιστός μέσα στη μάζα του τένοντα, με αποτέλεσμα ελάττωση της αντοχής και πόνο.
Η έξω επικονδυλίτις είναι ένα σύνδρομο φλεγμονής των μυών που εκτελούν έκταση του καρπού. Αυτοί οι μύες αρχίζουν στο ύψος του αγκώνα σε μία συγκεκριμένη εξοχή του οστού, τον έξω επικόνδυλο. Οι ίνες τους παθαίνουν μικροσκοπικές θλάσεις όταν επιβαρυνθούν υπερβολικά στην έκφυση (στο σημείο στο οποίο ενώνονται με τον επικόνδυλο) και αυτό προξενεί την φλεγμονή.
Η παθογένεση παραμένει ωστόσο άγνωστη. Σε πολλές περιπτώσεις η φλεγμονή εμφανίζεται χωρίς σημαντική επιβάρυνση στην περιοχή ή εμφανίζεται – συνήθως ετεροχρονισμένα – και στην άλλη πλευρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να γίνονται κάποιες εξετάσεις για αποκλεισμό άλλης παθολογίας, συνήθως ορμονικής ή μεταβολικής φύσεως, καθώς δυσλειτουργίες σε μεταβολικό επίπεδο επιδρούν συχνά σε μυοσκελετικά σύνδρομα.
Συμπτώματα
Ο πόνος εμφανίζεται κλασικά στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα αλλά συχνά ακτινοβολεί προς τα κάτω, κατά μήκος του αντιβραχίου ή προς τα πάνω, στη κατεύθυνση του ώμου. Συνήθως χειροτερεύει με κινήσεις του καρπού και όταν η φλεγμονή είναι προχωρημένη ακόμα και μια απλή χειραψία μπορεί να προκαλέσει πόνο.
- Πόνος στην έξω πλευρά του αγκώνα.
- Ευαισθησία εντοπισμένη στον έξω κόνδυλο του βραχιονίου (οστική προεξοχή στην έξω επιφάνεια του αγκώνα)
- Επώδυνες κινήσεις, κυρίως η έκταση του καρπού και η άρση αντικειμένων και μειωμένος δραγμός. Δραστηριότητες που απαιτούν χρήση των μυών που εκτείνουν τον αγκώνα είναι χαρακτηριστικά επώδυνες.
- Πρωινή δυσκαμψία.
Θεραπεία
Το 80% – 95% των ασθενών αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Στην οξεία φάση πρώτη επιλογή αποτελεί η συντηρητική προσέγγιση του προβλήματος όπως αναλγητική-αντιφλεγμονώδη θεραπεία, έγχυση κορτιζόνης τοπικά, χρήση ιμάντα αποσυμπίεσης που εφαρμόζεται περιφερικότερα της βλάβης, φυσικοθεραπεία και εφαρμογή shockwaves.
Τις πρώτες 72 ώρες η θεραπεία βέβαια έχει ως στόχο την μείωση της φλεγμονής και του πόνου. Έτσι ο ασθενής πρέπει να ξεκουράσει το άκρο, να αποφύγει δραστηριότητες και να χρησιμοποιεί πάγο κάθε 3 – 4 ώρες. Αυτό που ωστόσο μακροπρόθεσμα δύναται να ωφελήσει την αποκατάσταση της βλάβης είναι ένα εξατομικευμένο φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων, που αποσκοπεί στην μείωση της τονικότητας στην περιοχή της βλάβης και την βελτίωση της μυϊκής ελαστικότητας. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται επίσης τοπικά εγχύσεις αιμοπεταλίων (PRP –platelet rich plasma).
Ο χρόνος αποκατάστασης διαφέρει αισθητά από άτομο σε άτομο. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς βλέπουν σαφή μέσα σε 2-3 εβδομάδες, για άλλους ή θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί για μεγαλύτερο διάστημα.
Φυσικοθεραπεία
- Ηλεκτροθεραπεία
- Laser
- Βελονισμός
- Μαλάξεις
- Taping
- Διατάσεις
- Παγοθεραπεία
- Προοδευτικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης
Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα της αποκατάστασης έχει η εκπαίδευση του ασθενή στο πώς να αποφύγει τις υποτροπές και σαφώς νέους τραυματισμούς όταν επιστρέψει στις δραστηριότητες του. Καλή στάση του σώματος , συχνά διαλείμματα στην εργασία και διατάσεις. Για τους αθλητές ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην εφαρμογή σωστών τεχνικών έτσι ώστε να αποφεύγονται υπερβολικές δυνάμεις και καταπόνηση στην περιοχή του αγκώνα. Τέλος, ο πάγος θα πρέπει να χρησιμοποιείται μετά την δουλειά, τις ασκήσεις ή κάθε φορά που ο ασθενής νιώσει κάποιο πόνο.
Πρόληψη
- Όταν σηκώνετε αντικείμενα κρατάτε πάντα τις παλάμες στραμμένες προς το σώμα.
- Ασκήσεις με βάρη ή λάστιχα για την μυϊκή ενδυνάμωση των άνω άκρων
- Διατάσεις πριν και μετά από κάθε δραστηριότητα που μπορεί να καταπονήσει τους μύες του αντιβραχίου.
Χειρουργική αντιμετώπιση
Σε περιπτώσεις υποτροπιάζουσας φλεγμονής και αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν μετά από 6 περίπου μήνες ο γιατρός μπορεί να συστήσει χειρουργική προσέγγιση καταφεύγουμε στην λύση του χειρουργείου. Η τομή που γίνεται είναι πολύ μικρή και η επέμβαση μπορεί να γίνει και με τοπικό αναισθητικό. Το σημείο της έκφυσης των εκτεινόντων στην περιοχή του επικόνδυλου εντοπίζεται και γίνεται τοπικά μια αποσυμπίεση, συνήθως με μια διατομή ολίσθησης (sliding release) σε συνδυασμό με αφαίρεση του ουλώδη ιστού των προσβεβλημένων μυών ή τενόντων. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί πιο εξελιγμένες τεχνικές τοπικού ερεθισμού των ιστών (TOPAZ) μέσω ραδιοσυχνοτήτων με σκοπό την ανάπλασή τους.
FAQs
Πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι η εφαρμογή ιμάντα αποσυμπίεσης για την έξω επικονδυλίτιδα και πως τοποθετείται;
Είναι πολύ σημαντική η σωστή εφαρμογή του νάρθηκα αυτού ο οποίος αποσκοπεί στο να αποσυμφορήσει την περιοχή της βλάβης από δυνάμεις ελκυσμού. Τοποθετείται περιφερικότερα της βλάβης (έκφυση των εκτεινόντων) και όχι επί της βλάβης.
Βασική αρχή της λειτουργίας του είναι ότι δεν επιτρέπει να μεταφερθεί όλη η τάση των εκτεινόντων μυών στο σημείο έκφυσής τους κατά την κίνηση, ανακουφίζοντας το σημείο της βλάβης από απότομες έλξεις. Ο νάρθηκας χρησιμοποιείται όταν βρισκόμαστε σε δραστηριότητα, ενώ όταν δεν ενέχεται το σημείο της βλάβης σε κάποια κίνηση αλλά είναι σε ηρεμία μάλλον δεν έχει νόημα και η εφαρμογή του.
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί και στην τάση που εφαρμόζουμε σε αυτόν. Υπερβολή στο σφίξιμο δεν επιτρέπει την εύχερη αιμάτωση του άκρου, γι΄αυτό και συνήθως υπάρχει προστατευτικό μαξιλαράκι προς αποφυγή των προβλημάτων αυτών.
Παρά τις ενδεδειγμένες θεραπείες για την επικονδυλίτιδά μου εξακολουθεί να με ενοχλεί και να υποτροπιάζει. Τι μπορεί να φταίει γι΄αυτό;
Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι το επίπεδο των δραστηριοτήτων είναι τέτοιο, ώστε ο επαναλαμβανόμενος τραυματισμός των δομών έχει ένταση που υπερβαίνει τον ρυθμό επούλωσης. Σημαντική είναι η τροποποίηση των δραστηριοτήτων και η σταδιακή αύξηση της έντασης των δραστηριοτήτων. Στους αθλητές ο υποτροπιασμός μπορεί να οφείλεται και στο λανθασμένο μέγεθος λαβής της ρακέτας του τέννις.
Είχα πρόβλημα επικονδυλίτιδας στο ένα μου χέρι και χρειάστηκαν 5 μήνες να απαλλαγώ από τους πόνους. Ξαφνικά μετά από ένα μήνα άρχισε να με ενοχλεί και ο άλλος αγκώνας από την έξω πάλι μεριά χωρίς εμφανή τραυματισμό ή αλλαγή σε δραστηριότητες που να τον επιβαρύνουν. Τι συμβαίνει;
Ενώ γενικά η επικονδυλίτιδα οφείλεται σε μηχανικά αίτια και γενικά εμφανίζεται ως σύνδρομο υπέρχρησης η παθογένεσή της επιπλέκεται συχνά και με άλλους παράγοντες κυρίως μεταβολικού (ενδοκρινολογικού) ενδιαφέροντος. Έτσι έχουν ενοχοποιηθεί ο σακχαρώδης διαβήτης, οι θυρεοειδοπάθειες, οι πολυκυστικές ωοθήκες, η υπερουριχαιμία. Παθήσεις όπως αυτές μπορεί να βρίσκονται ήδη σε υποκλινική φάση ή να μην έχουν διερευνηθεί ακόμη.
Έχω επικονδυλίτιδα στο αριστερό μου χέρι που με ταλαιπωρεί χρόνια. Συχνά περνάει αν το ξεκουράζω αλλά έχω βαρεθεί. Είναι το χειρουργείο η λύση;
Γενικά είναι κοινά αποδεκτό ότι η επικονδυλίτιδα ταλαιπωρεί τους πάσχοντες. Υπάρχουν συχνά υποτροπές που συνδέονται όμως με κάποια επίταση της έντασης των δραστηριοτήτων μας. Θα πρέπει να αποφεύγονται περιόδοι έντασης. Είναι κατά κάποιο λόγο τρόπος πλέον ζωής. Όταν ο ασθενής κρίνει ότι δεν έχει πλέον ποιότητα ζωής και δεν βρίσκει ύφεση της συμπτωματολογίας θα πρέπει να αναζητήσει κάποια πιο παρεμβατική μέθοδο όπως ένα χειρουργείο.
Παθήσεις Aγγώνα
Newsletter
Κάντε εγγραφή με το email σας